10.11.2015

Λογια μισα κι ανακατα ..

Γραφω για να μη τα πω.
Για να μη φωναξω δυνατα. Μη βγαλω κραυγες απογνωσης και τρομαξεις.
Μη καταλαβεις οτι κατι δε παει καλα και φοβηθεις. Παρεξηγησεις.
Γραφω γιατι οτι θελω να πω δεν εχει νοημα στα αυτια κανενος.
Γιατι οταν θελω να μιλησω, θες να ακουστεις.
Οταν θελω να ακουστω, θες να γραψεις.
Γι αυτο κλαιω. Και με ρωτας γιατι ; Τι γιατι ;
Γιατι οσα εχω να πω ειναι λιγα στα αυτια σου.
Γιατι δεσμευσαμε την χλιαροτητα για ερωτα.
Και καναμε συμβολαιο με τον διαολο οτι παθος και ερωτας ειναι κατι απλο, κοινο κι ευκολο.

Μα ευτυχως εκει που σε βαραει η ανουσιοτητα, γυρνας και αντικρυζεις την απολυτη ευτυχια.
Να εχεις ανθρωπους που οχι μονο ακουν, μιλουν κι ακουγονται.
Θελουν και να συμμετεχουν στη προασπιση της ελευθεριας σου.
Στην ομαλη ενταξη της καρδιας και των λεξεων που παλευουν να μπουν σε σειρα.
 Και το κρυβουν σε ενα •σαγαπω• με τοσο νοημα.
Νοημα που μονο μεταξυ σας εχει βαρυγδουπη σημασια.
 Γιατι χτιζεις φιλιες, γκρεμιζεις σχεσεις και γραφεις επομενη σελιδα με αλλο τελος, αρχη και κοσμο.

Καποια πραγματα δεν αλλαζονται με τιποτα και για κανεναν.

Ανοιξε μου, να μπω .


Κλειστες πορτες. 
Ανοιχτα παραθυρα.
Ψιθυροι.

Ακαταμαχητη γοητεια του γιγνεσθαι, 
παντα με συναρπαζεις.

. . . .

Ημικαταστασεις με αποκορυφωματα .

Παγιδευμενη σε μια αωνιοτητα απο τον ιδιο μου τον εαυτο.
Γυρναω εκει που ξεκινησα. Σαν να μην αλλαξε τιποτα.
 Μερικα χαλασμενα βραδια και μερικες θολες ανασες.
Και το κουδουνι στο μυαλο μου δε σταματα να χτυπα.
Να μου υπενθυμιζει οτι περναω ανουσια τις μερες με χλωμα κορμια και ξεθωριασμενες υποσχεσεις.
 Που εχω φτασει στο τελος.
Στη περιοδο που καθε φιλη που αγαπω προσπαθει να με σωσει και γω ξεφευγω.
Το προβλημα ειμαι εγω. Δεν εχω ουτε τη διαθεση να ασχοληθω.
 Ολοι ειναι ψευτικοι. Καλπικοι.
Τρομερα ψευτες και υποστηρικτες μιας αληθειας που δεσποζει στη δικη τους - και μονο - πραγματικοτητα.
Δε μου λειπεις, μα σε συμπαθω.
 Και ελπιζω να χεις ξεμπερδεμενο μυαλο και ζωντανη ψυχη.
Οπως ειχες τοτε. Οπως μου εδειξες να χω και γω λιγη.

Τωρα πια αυτο ξεθωριασε. Και ακομα αναζητω την  ανανεωση.
Και ανυπομονω να ρθει.
Αυτη η μερα που θα καταφερω να αποδεσμευτω απο τον εαυτο μου και να μαι ελευθερη να ξανανιωσω.
Θα το καταλαβεις και συ.
Οτι πλεον δε με κρατας αλλα υπαρχεις να μου θυμιζεις τα βραδια και τα λογια που ειχαν νοημα.
Που τωρα τα μοιραζομαι με ποτο και φιλικες ανασες.
Αυτο, τουλαχιστον, ειναι τα παντα μου.

4.28.2015

Remember & nvr forget


Οταν θες να πεις τοσα και το νοημα τους δε περιγραφεται με λεξεις.
Τα γραμματα συνθλιβονται στο χαος και χανουν την αξια τους.

Οταν πια ειναι πολυ αργα για οτιδηποτε.
Αντιο.

1.25.2015

Χάσμα εαυτού.

Η απουσια σου ειναι σαν βασανιστηριο.
Μια δυναμη που μου τρυπα το δερμα, χτυπα στα σωθικα μου και με αφηνει παραλυτη.

Δεν εχω αντοχες. Ενα μυαλο και μια καρδια τι να σου κανουν;

Καλο βραδυ ερωτα.

1.23.2015

Αιώνια

1 ωρα, 18 λεπτα και 3 δευτερολεπτα.
Τοσο κρατησε. Με διακοπες αναμεσα αλλα τοσο κρατησε.
Ενα τηλεφωνημα που διεκοψε κατι πολυ ομορφο.

Τοσο χρειαστηκε για να σταματησει μια σχεση.
Πολυ κλαμα και πολυ αγαπη.
Ο ενας αφησε τον αλλον να φυγει. Να απομακρυνθει.
Οσο κι αν ποναει, καλο ειναι να αντιμετωπιζουμε την αληθεια.
Οσο εγωιστες κι αν ειμαστε, οσο κι αν θελουμε τον αλλον.
Σημαντικο ειναι να κανεις το καλυτερο. Μην τον πληγωσεις παραπανω, δεν το αξιζει.
Μην το πηγαινεις στο τερμα αν βλεπεις οτι δεν παει.
Ο χρονος περναει και οι λεξεις γινονται πιο δυσκολες.
Μην το κανεις αυτο σε κανεναν απο τους δυο.

Να διακρινεις την καταλληλη χρονικη στιγμη.
Μην το παρατραβας, μην μπλεκεις, μην παιζεις γενικα.
Αποφασισε τι θα κανεις, τι μπορεις να κανεις, τι νιωθεις και πραξε.
Οσο κι αν ποναει. Οσο δυσκολο κι αν ειναι.
Μπορεις να πεις φταιει η στιγμη. Λιγο πιο νωρις, λιγο πιο μετα να ηταν ιδανικα.
Δεν ειναι ομως τωρα ιδανικα, δυστηχως. Και μην περιμενεις να γινει.
Οσο τον κρατας να αναλωνεται μαζι σου, δεν θα ναι ποτε ιδανικα.

Ειναι καλο να αντιμετωπιζουμε τον εαυτο μας.
Να τον κρινουμε, να τον ποναμε, αν χρειαστει.
Εσωτερικη πιεση λεγεται και πιανει που και που.

Αγαπη μου ομορφη, να προσεχεις.
Στο χω πει πολλες φορες και το υποσχεθηκες αλλες τοσες.
Το μονο που μπορουσαμε να πουμε οταν ξεραμε οτι ολα τελειωσαν.

"Να προσεχεις" γιατι εχεις αλλο τοσο μπροστα.
"Να προσεχεις" γιατι νοιαζομαι.
"Να προσεχεις" γιατι οταν θα με ξεχασεις, θα σαι καλα.
"Να προσεχεις" γιατι αξιζεις να εισαι καλα
"Να προσεχεις" γιατι και γιατι και γιατι.

Γιατι σ'αγαπω και με πληγωνει που φευγω.

Αντιο αγαπη μου.

7.10.2014

Μισό κομμάτι απέμεινε.

Αυτή η σαχλή περίοδος, πότε θα σταματήσει να είναι σαχλή ;
Μια εξεταστική που θα περάσει και θα 'ναι σαν να μην υπήρξε.
Ένα καλοκαίρι ατελείωτο, ευτυχώς.
Πολλή ζέστη. Πολλή ανυπομονεσία.
Πολλά χαμένα πράγματα. Πολλά κενά.
Πολλοί προβληματισμοί. Πολλές διαφωνίες.
Πολύ κακό για το τίποτα.

Σε χαιρετώ άλλη μια φορά γιατί δεν ξέρω πότε θα σε ξαναδώ, κι αν θα σε ξαναδώ ποτέ.
Να περνάς καλά όσο εγώ θα είμαι δέσμια σε μια συμβατικότητα που εγώ επέλεξα.
Που εμένα με χαροποιεί. Αλλά, δεν το αρνούμαι, νοσταλγώ αυτούς τους πειρασμούς και τους θέλω.

Αυτά τα ψίχουλα στο τραπέζι, πέτα τα. Να ξεχάσω θέλω ό,τι τα θυμίζει κι ότι δεν θυμίζει εσένα.